Samotność

Cześć! Dzisiejszy post będzie smutny mianowicie będzie o samotności. Wiem ze to jest dość poważny problem w dzisiejszych czasach, chociaż wszystko się rozwinęło internet, komunikacja to bywają często takie dni, że czujemy się tak samotni, że zaczyna nam to strasznie przeszkadzać. Na początek wyjaśnimy sobie czym jest samotność.

Samotność – zjawisko subiektywnie odczuwane, stan emocjonalny człowieka wynikający najczęściej z braku pozytywnych relacji z innymi osobami. Często ma wydźwięk negatywny.

Samotność - musimy podzielić ja na kilka tematów.. 

• Pierwszym z nich jest samotność związana z niezrozumieniem.

• Drugim z nic jest samotność związana z tym że ktoś na kim nam bardzo zależało, z kim byliśmy związani odszedł. 

• Trzecim z nich jest samotność porzuceniem od strony osób na których nam zależy.

• I ostatnim - samotność wynikająca z naszego zamknięcia się w sobie.

Postaram się omówić jeden temat z czterech wymienionych, żeby nie zanudzić.

Zacznę od pierwszego tematu czyli samotność jest związana z niezrozumieniem, załóżmy że mamy chorobe, np. depresje, wielu ludzi tego nie rozumie i nawet nie chce tego zrozumieć - przykład -  idę na spotkanie ze znajomymi którzy są szczęśliwi, którzy się cieszą, którzy nie wiem, jakoś chcą też mnie podnieść na duchu, jednak mimo wszystko czuję się samotnie w tym towarzystwie, wiem że mnie nikt z nich nie rozumie i nikt nie wiem jak w danej chwili się czuję. To jest samotność wynikająca z braku zrozumienia, gdybym ja wytłumaczyła tym osobą jak się czuję, dlaczego się tak czuje, gdybym wytłumaczyła im moja całą chorobę skąd to się bierze i jak to się je i co z tym można zrobić to myślę że wtedy czułabym się bardziej swobodnie w tym towarzystwie, czułabym to wsparcie.  Być zrozumianym to jest przestać być samotnym, bo jeżeli ktoś ma problem i jest sam z tym problemem to jest samotny. Może sobie iść na imprezę, może sie dobrze bawić ale w pewnym momencie usiądzie sobie na kanapie i zacznie być smutny, bo wszyscy wokoło będą się bawili a on będzie miał cały czas ten problem ze sobą i będzie siedział i myślał o nim i nikt mu nie będzie w stanie pomoc. Będzie tak naprawdę sam z tym problemem to jest samotność wynikająca z braku zrozumienia. Jeżeli nie powiemy komuś co się dzieje dlaczego tak jest i dlaczego jest tak a nie inaczej to nie możemy oczekiwać tego że wszyscy nas zrozumieją, z drugiej strony jeżeli powiemy komuś o naszym problemie jak wygląda nasza choroba co można z nią zrobić i ktoś to będzie miał gdzieś to wtedy, możemy czuć się jeszcze bardziej osamotnieni ale założę się ze na pewno znajda się osoby, które to zrozumieją i które będą starały nam się pomoc. 

To by było na tyle, mam nadzieje że podobał Wam się ten mniej optymistyczny wpis.

 Czym według Was jest samotność?